"Szlachetna Paczka" w Międzychodzie - finał

W sobotę i w niedzielę od godziny 10 do 17 kilkanaście osób czuwało w magazynie podczas finalu „Szlachetnej Paczki” w Międzychodzie, aby odebrać podarunki od darczyńców, a następnie przekazać je do rodzin, którymi się opiekowały. Mowa o wolontariuszach, bez których to przedsięwzięcie nie byłoby możliwe. Skąd w nich chęć pomocy?

- Znaleźliśmy się tutaj poprzez znajomych. Często wpływały na to informacje w Internecie, a w kilku przypadkach też plakaty, które pojawiły się na międzychodzkich slupach – wyliczają sposoby, w jaki zostali wolontariuszami „Szlachetnej Paczki” w Międzychodzie moi rozmówcy. Paulina Pawlak dodaje, że przyciągnęła ich tutaj chęć pomagania, ale także brak zgody na to co dzieje się wokół: brak pracy, bieda i bezradność.

Mimo trudnych powodów, które pokierowały ich do przedsięwzięcia, w magazynie podczas finalu "Szlachetnej Paczki" w Międzychodzie panuje radosna, przyjazna atmosfera, w której można wyczuć emocje towarzyszące oczekiwaniu. W końcu to weekend cudów. - Na początku ze strachem czekaliśmy na wizyty w przydzielonych nam rodzinach. Najtrudniejszy był chyba pierwszy telefon, żeby umówić się na spotkanie. Ja zastanawiałam się co wypada powiedzieć, a czego nie – wyjaśnia Ewelina Smarzy. – Dobrze, że chodziliśmy na spotkania parami, ponieważ wzajemnie dodawaliśmy sobie otuchy. Jesteśmy przeszkoleni, mamy wskazówki, ale kontakt z człowiekiem to zupełnie coś innego – dodaje Anna Leśniak.

Małgorzata Goch dodaje jednak, że ich obawy okazały się niesłuszne, bo rodziny były sympatyczne, a czasem bardziej przestraszone od nich. – Już na pierwszej wizycie polały się łzy – wspomina wolontariuszka "Szlachetnej Paczki" w Międzychodzie.

Warto dodać, że trzynastu wolontariuszy "Szlachetnej Paczki" w Międzychodzie oraz międzychodzka liderka Joanna Przybylska poświęcali czas nie tylko dla rodzin i w magazynie. Przeszli kilkugodzinne szkolenie, rozwiązali testy i wypełniali ankiety, aby moc pomagać. – W żaden sposób nas to nie zniechęciło, choć trudno nie zgodzić się, że kosztowało nas to sporo nerwów i czasu. Dla uśmiechu tych rodzin już wiem, że było warto – przekonuje Paulina Pawlak. Podobnego zdania są wolontariuszki, które wracają od swoich rodzin, gdy my kończymy rozmowę. –

Ogromne emocje towarzyszyły nam już przy pakowaniu paczki. Zastanawialiśmy się, jak zareagują emocje. Chwila, kiedy rodziny je rozpakowywały to jeszcze większe emocje wyrażone Śmiechem i łzami wzruszenia. Trudno opisać ich szczęście – opowiada Dorota Ratajczak.

W magazynie jest jeszcze jedna osoba, która czuwa nad międzychodzka „Szlachetną Paczką” od samego początku. To ona zaraziła innych chęcią pomagania i dzięki niej mogliśmy przekonać się, że nie brakuje szlachetnych ludzi. - Największym zaskoczeniem było dla mnie niemalże wszystko. Wchodząc w projekt obawiałam się wszystkiego: czy znajdę wolontariuszy (miało być ich minimum 7, zgłosiło się aż 12!), czy zdobędę adresy rodzin (zdobyłam aż 30, z czego zakwalifikowało się 17), czy znajdę darczyńców (znalazło się tylu, że aż zabrakło rodzin, na tydzień przed finałem już nie było wolnej rodziny). Darczyńców ogólnych było 17, tylu ile rodzin, jednak to nie jest faktyczna liczba osób zaangażowanych w projekt. Wśród darczyńców są grupy wieloosobowe – przyznaje Joanna Przybylska, liderka "Szlachetnej Paczki" w Międzychodzie.