Kamionna: W asyście Wojska Polskiego odsłonięto tablicę pamiątkową gen. Wincentego Nowaczyńskiego

Jeśli mówić o lokalnej historii i działaniach niepodległościowych w latach 1918 - 1921 to nie można pominąć w tym Wincentego Nowaczyńskiego - bohatera Powstania Wielkopolskiego i wojny polsko - bolszewickiej; odznaczonego Orderem Virtuti Militari; dowódcy 68. Pułku Piechoty i brygad Korpusu Obrony Pogranicza; obrońcy Warszawy 1939 roku; więźnia hitlerowskiego obozu przejściowego w Skwierzynie; zamordowanego 31 stycznia 1940 roku w Forcie VII w Poznaniu.

Wincenty Nowaczyński urodził się 16 marca 1883 r. w Kamionnie. Tam też, w latach 1889 - 1897, uczęszczał do miejscowej szkoły powszechnej. Po jej ukończeniu rozpoczął naukę w seminarium nauczycielskim w Międzyrzeczu, a następnie w Paradyżu, które ukończył w 1903 r. zdobywając zawód nauczyciela. W tym samym roku odbył służbę wojskową w 6. Pułku Piechoty w Poznaniu. W 1914 r. został powołany do Armii Cesarstwa Niemieckiego. 20 lutego 1919 r. został przyjęty do Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim i przydzielony do 3. pułku Strzelców Wielkopolskich, późniejszego 57. pułku Piechoty Wielkopolskiej. W czerwcu 1920 r. objął dowództwo 68. pułku Piechoty Wielkopolskiej i sprawował je do zimy 1927 r. W czasie wojny z bolszewikami, 22 lipca 1920 r., nad Niemnem został ciężko ranny, za co uhonorowano go orderem Virtuti Militari V klasy oraz mianowano na stopień majora. W 1924 r. awansował na stopień pułkownika. W listopadzie 1927 r. został przeniesiony do Korpusu Ochro-ny Pogranicza i mianowany dowódcą 3. Brygady Ochrony Pogranicza w Wilejce. W lipcu 1929 r. został przeniesiony na równorzędne stanowisko dowódcy 1. Brygady Ochrony Pogranicza, a 30 września 1932 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Zamieszkał wówczas w Głażewie, a w 1936 r. nabył gospodarstwo w Izdebnie, gdzie zamieszkał z żoną i czwórką dzieci. We wrześniu 1939 r. walczył jako ochotnik w obronie Warszawy, pełniąc funkcję delegata komendanta miasta Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy trafił do niewoli niemieckiej. 14 października 1939 r., po zwolnieniu z niewoli, powrócił do Izdebna. Dwa dni później, w Chrzypsku Wielkim został zatrzymany przez gestapo i aresztowany w Międzychodzie, a następnie torturowany w Skwierzynie. 31 stycznia 1940 r. został przetransportowany do Fortu VII w Poznaniu i tam zamordowany.

Niedawno gen. Wincenty Nowaczyński został doceniony w Skwierzynie. To tam znajduje się tablica pamięci jego nazwiska. Zadbał o to działający w Skwierzynie Klub Garnizonowy pod przywództwem Zygmunta Kadłubińskiego. Kolejna tablica - w styczniu 2019 roku - pojawiła się w miejscu urodzenia generała Nowaczyńskiego, czyli w Kamionnie.