Superklasa powiatu międzychodzkiego!

Dziś mierzyli się z egzaminem maturalnym z języka angielskiego. To ogromne przeżycie i przełomowy dla nich moment. Choć każdy z nich zapamięta je inaczej, z pewnością dla każdego z nich to coś więcej niż test. Technicy hotelarstwa z Zespołu Szkół nr 3 w Międzychodzie zdają egzamin z dojrzałości, czyniąc pierwszy krok ku dorosłemu życiu.

Dzisiejsza szansa sprawdzenia siebie to jednak rezultat 4 pracowitych mniej lub bardziej przyjemnych lat. 25 osobowa klasa, która w 2009 roku rozpoczęła naukę to zbiór przypadkowych osób. Czy równie przypadkowo trafili do technikum hotelarskiego? Przyznaje się do tego pięć osób. Inni ze swoją decyzją wiązali przyszłość. – Wybrałam ten kierunek, bo miałam już doświadczenie, które zdobyłam w hotelu w Łężeczkach i chcę związać z tym swoje dalsze plany – wyjaśnia Ewelina Rucka. Żaneta Wesołek przyznaje, że do niej przemówiła praktyczna strona. – Mam jednocześnie zawód i maturę. To zawsze więcej możliwości – kwituje. Na innych wrażenie zrobiła promocja szkoły i decyzję podjęli spontanicznie, tak jak Paulina Przewoźna. – My zwróciłyśmy uwagę na praktyki, które mogłyśmy odbywać nad morzem, co wydawało się ciekawsza propozycją – przyznają Magdalena Garb i Anna Choptiana.

Młodzi hotelarze wspominają swoje trudne początki z uśmiechem, bo jak się okazuje największym problemem był dla nich skład klasy. Wśród 23 uczniów było tylko 2 chłopaków. – Brakowało nam męskiej ręki, która trzymałaby nasze pomysły w ryzach – śmieje się damska część. 4 lata nauki były więc dla nich bogate w doświadczenia. – Każda z nas chciała rządzić. Komunikacja była ciężka, ale opanowałyśmy sztukę kompromisu i negocjacji – podaje powód Marta Gałężewska. Na szczęście w trakcie nauki ich klasa „wzbogaciła się” o kolejnych męskich przedstawicieli, których była już czwórka. Nadal nie było jednak lidera, który wziąłby na barki przewodzenie klasie. Wszyscy zgodnie przyznają jednak, że osoba którą będą najczęściej wspominać i kojarzyć z IV TH to Kasia Grajkowska, bo była najcichsza!

Co na to wychowawczyni, Ewa Kulas – Doroba? Jak wspomina swoje pierwsze spotkanie z nimi? – Obawiałam się prowadzenia tej klasy w zgodzie. Mamy tytuł superklasy, więc znaczy, że się udało – mówi. Zresztą to nie pierwszy tytuł, który hotelarze wywalczyli wspólnymi silami. Sara Czaplewska wspomina czasy, kiedy na potrzeby rywalizacji przebierały się za chłopaków. I oczywiście wygrywały. IV TH dawała także o sobie znać w zmaganiach indywidualnych, pokazując, że nie próżnują. Marika Gassem reprezentowała szkołę na konkursie rejonowym z języka niemieckiego zorganizowanym przez WSB. – Podobało mi się, że aby postawić na język nie musiałam iść na lingwistykę, tylko połączyłam to z praktycznym zawodem. I jak się okazało z dobrym rezultatem – wyjaśnia. Ewelina Rucka, której w zawodzie hotelarza najbardziej podoba się połączenie wielu umiejętności, otarła się o ogólnopolski finał Olimpiady Wiedzy o Hotelarstwie. Do przejścia eliminacji zabrakł jej 1 punkt. Mimo to w klasie czekały ją słowa uznania od koleżanek.

Superklasa zdradza jeszcze jedną tajemnicę. Mimo codziennych potyczek, lepszych i gorszych dni poza szkolnymi murami, dobrze się ze sobą bawiła. Technicy często organizowali spotkania i wyjazdy. Tutaj pole do popisu miała męska część. Arek Witaszek dbał aby klasowa tradycją były ogniska w Mokrzcu. Organizowane były także wyjazdy na lodowisko i wycieczki dydaktyczne do licznych hoteli . Dziewczyny z kolei urządzały wigilijną ucztę. Hotelarze zadbali także aby ich sala odróżniała się od innych klas ich obecnością na ścianie. Gosia Doroba przygotowała bowiem 25 karykatur, które zawiesili na ścianie. Gosia także prowadziła kronikę i dokumentowała ich 4 wspólne lata.

Zobacz, jak walczyli o tytuł!

Jak ten czas został przez nich zapamiętany? Jakie refleksje nasunęły się im ostatniego dnia szkoły? – Szybko zleciało, zwłaszcza 2 ostatnie lata – kwituje Weronika Janas. Agnieszka Kozłowska zapewnia, że choć bywało ciężko, nie zmieniłaby szkoły. – Jesteśmy na pewno dojrzalsze, zmieniło się nam podejście do życia – podsuwa swoje spostrzeżenia Paulina Przewoźna. Ola Kaszkowiak liczy, że koniec szkoły nie będzie końcem znajomości. Nie każdy podziela jednak jej zdanie. – Wychodzę z tej szkoły z myślą, że niektórych nie spotkam tak szybko. Szkoda – wyjaśnia Weronika Krzyżaniak. Weronika Matysiak dodaje z kolei, że według niej przez te 4 lata niewiele się w ich relacjach zmieniło. Po prostu przyzwyczaiły się do siebie i nauczyły rozmawiać. – Bywały lepsze i gorsze dni, ale dałyśmy radę – podsumowuje Paulina Sobczak. Superklasa nie była by nią jednak bez wychowawczyni. Jak będą ją wspominali? – Zawsze uśmiechnięta i zawsze nam pomagała – mówi Żaneta Wesołek. Arek Witaszek dodaje, że pomagała w nauce i negocjowała z nauczycielami. Marta Gałężewska podziwia ją za opanowanie i kontrolowanie sytuacji. – Nie oceniała ludzi. Była życzliwa i nie zostawiała nas samych z problemami – to wspomnienie Magdy Garb. Ania Choptiana dodaje, że z pewnością to wychowawczyni, która wiele dla swojej klasy poświęciła.
Zadziwiająco jednomyślnie IV TH odpowiada na pytanie czego boi się najbardziej i który egzamin przysporzy im najwięcej stresu. Nie dziwi już za to odpowiedź. Matematyka.

Trzymajmy więc kciuki za ich maturalne świadectwa!

Jak klasę będzie wspominać wychowawczyni?
W moich wspomnieniach pozostaną chwile radosne i wzruszające, a tych nie brakowało przez te 4 lata spędzone razem. Dużo nauczyłam się od nich i za to bardzo im dziękuję. Byli świetnie zorganizowani i umieli osiągnąć zamierzony cel, czego dowodem jest wygrana w ostatnim konkursie ekologicznym – zebrali aż 22 kg zużytych baterii. Życzę im, aby przez swoje życie szli tylko drogami, które prowadzą do prawdziwego szczęścia. Mam nadzieję, że będą pamiętać o wartościach, które jako wychowawca starałam się im przekazać.
Bardzo dziękujemy całej społeczności szkolnej, absolwentom, znajomym
i oczywiście naszym rodzinom za oddane na IV TH głosy! Dzięki Wam zdobyliśmy tytuł Super klasy!