Dr Tadeusz Jan Balicki - dyrektor Szpitala w Międzychodzie 1947-1954

Okres tego święta jest najlepszą okazją, żeby o pewnych osobach przypominać, aby ocalić ich od zapomnienia. Takich osób w Międzychodzie jest wiele. Wiele z nich spoczywa na Cmentarzu Parafialnym przy ulicy Bolesława Chrobrego. Warto w tych dniach o nich pamiętać.

Niewątpliwie jedną z takich osób jest śp. dr Tadeusz Jan Balicki, lekarz, dyrektor szpitala w Międzychodzie krótko po wojnie.

Osoba zdawać by się mogło jak każda inna, ktoś by powiedział co z tego że dyrektor, to było dawno... - jednak dr Balicki był niezwykle zasłużoną postacią międzychodzkiej ochrony zdrowia, bo poza tym, że kierował szpitalem w bardzo trudnym okresie powojennym, przyczynił się do kilku bardzo ważnych nowinek. Zatrzymajmy się więc chwilkę i przypomnijmy Jego sylwetkę. To nie zajmie dużo czasu.

Tadeusz Balicki przyszedł na świat 06.05.1909 roku w Samborze (dzisiaj miasto na Ukrainie w obwodzie Lwowskim). W roku 1929 ukończył Gimnazjum im. Amosa Komeńskiego w Lesznie. Następnie odbył służbę w szkole podchorążych we Włodzimierzu Wołyńskim, gdzie nabył kwalifikacje artylerzysty. Po zakończeniu służby wojskowej rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Poznaniu. W 1936 roku otrzymuje tytuł lekarza. Karierę lekarską rozpoczyna w szpitalu w Kutnie, następnie przenosi się do Łęczycy. W 1939 roku wybucha II wojna światowa. Dr Tadeusza Balickiego zastaje ona w Rawie Mazowieckiej. Podczas działań wojennych pracuje w szpitalu jako jedyny lekarz - Polak.

Był zasłużonym żołnierzem Armii Krajowej w randze porucznika. Jego częste nocne wyjazdy do „chorych” skończyły się aresztowaniem w 1943 roku i osadzeniem w więzieniu w Łęczycy.

Rok później dr Tadeusz Jan Balicki znajduje się w więzieniu w Łodzi, skąd udaje mu się uciec podczas ewakuacji obozu.

Po wyzwoleniu Łęczycy przez Armię Czerwoną, dr Balicki wraca do miasta, gdzie czeka na niego rodzina. Jednak czujny Urząd Bezpieczeństwa przypomina sobie o jego podziemnej działalności, co zmusza doktora do opuszczenia miasta. Wędruje na ziemie odzyskane, gdzie w Nowej Soli jest pierwszym polskim lekarzem cywilnym. Liczne starania międzychodzkiego lekarza powiatowego, dr Kazimierza Madeja doprowadzają do „ściągnięcia” dr Balickiego do Międzychodu.

Jest rok 1947, 1 lipca. Doktor Balicki przejmuje kierownictwo szpitala, ogołoconego przez okupantów, bez kadry medycznej, bez jakiejkolwiek perspektywy. To tutaj rozpoczyna się najważniejszy okres w działalności zawodowej doktora Tadeusza Jana Balickiego.

To niewątpliwie jedna z najważniejszych postaci międzychodzkiej ochrony zdrowia. Istny tytan pracy, człowiek o wielkiej kulturze osobistej, od razu zabiera się do organizacji placówki. Doktor Tadeusz Balicki znacząco podniósł poziom kierowanej przez siebie placówki. Dzięki staraniom dyrektora 1 września 1951 roku została utworzona stacja pogotowia ratunkowego, mieszcząca się wówczas przy ulicy Strzeleckiej, tam gdzie stacja sanitarno - epidemiologiczna.

Największą zasługą doktora Tadeusza Balickiego jest uruchomienie pierwszej na terenie miasta sali operacyjnej, mieszczącej się na pierwszym piętrze szpitala ewangelickiego. Jej powierzchnia była bardzo skromna, sala liczyła bowiem ledwie 16 m kw. Jej powstanie znacząco zmieniło zakres działalności szpitala. Początkowo zakres wykonywanych zabiegów nie był duży. Nie oznacza to oczywiście, że wcześniej lekarze w międzychodzkim szpitalu nie operowali. Od tego jednak momentu odbywało się to w miejscu do tego przeznaczonym. Księgi operacyjne datowane są od 1 lipca 1953 roku. Doktor Balicki dokonał pierwszej w Międzychodzie laparotomii oraz pierwszego cięcia cesarskiego. Poza tym operował przepukliny, wyrostki robaczkowe. Wykonywał również podstawowe zabiegi ginekologiczne.

Poza tym w roku 1953 został uruchomiony oddział zakaźny, zlokalizowany w górnej części szpitala. Leczono tam chorych na szkarlatynę czy płonicę. Oddział zakaźny był niezwykle potrzebny w związku z wieloma przypadkami chorób zakaźnych. Funkcjonował w Międzychodzie do początków lat 60. Kiedy został przeniesiony do Sierakowa (został zamknięty, ponieważ nie spełniał wymogów epidemiologicznych).

Tadeusz Balicki oprócz stanowiska dyrektora piastował funkcję ordynatora oddziału chirurgii oraz oddziału wewnętrznego. Spowodowane to było brakiem kadry lekarskiej. Poza obowiązkami w szpitalu był również lekarzem rejonowym dla większej części miasta oraz okolicznych wsi.

Kariera jak i życie doktora Tadeusza Balickiego kończy się tragicznie 10 stycznia 1954 roku, doktor Balicki przeżywa zaledwie 45 lat. W ówczesnych czasach obowiązkowe było szczepienie przeciw durowi brzusznemu. Doktor Balicki po dwóch dniach od zażycia szczepionki utracił przytomność i zmarł. Jak wynika z relacji felczera Czesława Kowalskiego (kolejny niezwykle zasłużony dla ochrony zdrowia), który podawał szczepionkę doktorowi Balickiemu, odradzał mu zażycie szczepionki, bo dyrektor Balicki przechodził wówczas zapalenie zatok nosowych. Zmarł na skutek poszczepiennego zapalenia mózgu.

Śmierć doktora Balickiego przerwała krótkie życie oraz wspaniałą działalność w naszym mieście. Doktor Tadeusz Jan Balicki pozostawił żonę, długoletnią kierownik międzychodzkiej i powiatowej Biblioteki Publicznej Zofię zd. Osuchowską oraz czwórkę dzieci - Hannę, Ewę, Zofię oraz syna Władysława - dzisiaj znanego profesora ekonomii, długoletniego rektora Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu.

Zasłużony dyrektor Balicki został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ulicy Bolesława Chrobrego w Międzychodzie 13 stycznia 1954 roku. Jego działalność zapisała się znaczącymi zasługami, za które należy mu się szacunek oraz pamięć. Grobem doktora Balickiego opiekuje się rodzina oraz międzychodzkie Muzeum Regionalne, dzięki któremu kilkanaście lat temu nagrobek został oczyszczony oraz pojawiła się tabliczka informacyjna.