Nasza Loteria NaM - pasek na kartach artykułów

Jakie wybrać?

[email protected]
Wino to mieszanka ponad 200 związków organicznych i mineralnych. Przede wszystkim jednak jest to doskonały napój podkreślający smak wykwintnych dań. Warto wiedzieć, jak rozpoznać przedni trunek.

Wino to mieszanka ponad 200 związków organicznych i mineralnych. Przede wszystkim jednak jest to doskonały napój podkreślający smak wykwintnych dań. Warto wiedzieć, jak rozpoznać przedni trunek.

Wina z Bułgarii i Węgier
są w naszym kraju jednymi z najtańszych. Można wśród nich spotkać zarówno wina stołowe najpośledniejszej jakości, jak i wyśmienite trunki, wśród których prym wiodą węgierskie tokaje. Wina węgierskie Najsłynniejszym trunkiem z tego kraju jest bez wątpienia tokaj, po węgiersku - Tokaji. Jest to białe wino o kolorze od bladożółtego do bursztynowego i aromacie rodzynek. Wino to wyrabia się korzystając z naturalnej pleśni na winogronach, wywołanej grzybkiem botrytis. Klasa tokaju zależy od ilości winogron aszś w jednej beczce wina. Liczy się to w tzw. puttonach (puttonyos to po węgiersku cebrzyk).

Tokaje mogą być wytrawne, półsłodkie i słodkie. Oryginalne tokaje sprzedaje się w pękatych, półlitrowych butelkach. Wina bułgarskie W Polsce dostępne są przede wszystkim wina Sophia najróżniejszych gatunków i nazw, uzależnionych od rodzaju winogron stosowanych przy ich produkcji. Najpopularniejsze szczepy to Cabernet Sauvignon, Merlot i Pinot Noir - dające wina czerwone oraz Chardonnay, Riesling i Sauvignon Blanc, z których wytwarza się wina białe. Wina najlepszej jakości dojrzewają 2 lata (białe) lub 3 lata (czerwone) w dębowych beczkach. Na etykietkach Bułgarzy stosują napisy w języku niemieckim lub angielskim - czasami oba naraz.

Wina włoskie
Włochy są jednym z największych producentów wina na świecie. Nie są to wcale popularne w Polsce ziołowe wermuty Martini i Cinzano, lecz wina zwykłe, nie wzmacniane. Najniższym rodzajem wina jest vino da tavola (wino stołowe). Wyżej stoją trunki oznaczone DOC - denominazione di origine controllata i DOCG - denominazione di origine controllata e garantitia. W przeciwieństwie do przepisów francuskich, klasa DOC (jej odpowiednikiem we Francji jest AC) nie gwarantuje stałej jakości produkcji. Wypełnienie zaleceń DOC zależy wyłącznie od dobrej woli producenta. Stąd wiele win włoskich oznaczonych tym skrótem jest gorszych od win stołowych.

Włosi stosują dodatkowo oznaczenia mające zaznaczyć wysoki gatunek wina, takie jak - classico (oznaczające pochodzenie wina z uznanego podregionu) czy riserva (jakość lepsza od przeciętnej).Oprócz oznaczeń jakości, z etykiety dowiemy się czy wino jest czerwone - rosso, różowe - rosato i białe - bianco. Secco oznacza wina wytrawne, zaś dolce - słodkie. Istnieją jednak dodatkowe określenia precyzujące smak wina - semi-secco (półwytrawne), abbocato (półsłodkie), amabile (słodkie, lecz mniej niż dolce). Wina z Valpolicelli i Soave (region Vento) mają czasem w nazwie słowo recioto. Oznacza on, że wino wyprodukowano z najmniejszych i najsłodszych winogron, dodatkowo podsuszonych. Wina francuskie Najwyższej klasy wina francuskie, to inwestycja wymagająca zasobnego portfela. Na wina stołowe - może sobie pozwolić każdy. Czasem jednak trudno określić, czym kierowano się ustalając cenę, bowiem te same wina różnych roczników kosztują tyle samo.

Wina francuskie
Francuzi klasyfikują wina według obszaru, z którego pochodzą winogrona. Najtańszymi są „vin de table” (wina stołowe), nie pochodzące z konkretnego gatunku winogron, określonych winnic czy nawet regionu. Wyżej stoi „vin de pays” - pochodzi ono z określonego regionu, np. Vin de Pays du Rhone czy Cotes du Rhone - wina z doliny Rodanu. Następne w klasyfikacji są wina określane jako VDQS - pochodzące z określonego obszaru uprawy, z dozwolonych odmian winnej latorośli. Najwyższą klasą jakości jest AC. Klasa ta dzieli się na: ogólną (np. Bordeaux), podregionalną oraz najwyższą - z konkretnej miejscowości (np. Pauillac). Dodatkowo stosuje się też określenia grand cru oraz clos - oznaczające, że mamy do czynienia z winem wyprodukowanym według ścisłych zasad w cieszącej się sławą winnicy. Na etykietkach znajdują się także (choć nie zawsze) określenia określające wino jako słodkie (doux), półwytrawne (demi-sec) i wytrawne (sec, szampany mają napis brut).

Wina niemieckie
Wytwarzane są przede wszystkim z winogron resling, które dają trunki wytrawne i półsłodkie. Z reguły mają niską zawartość alkoholu (8-9 proc.). Najniższą klasą wina jest tafelwein i landwein czyli wino stołowe. Słowo deutscher przy nazwie oznacza, iż trunek został wyprodukowany w całości w Niemczech, a nie stanowi mieszanki wina z różnych krajów. Wina markowe oznaczane są napisami Qualittswein (lub QbA) i Qualittswein mit PrŠdikat (lub QmP). Wino klasy QbA musi spełniać m.in. wymagania dotyczące pochodzenia - wyłącznie z 11 regionów upraw winorośli w Niemczech. Najwyższa klasa niemieckiego wina QmP - wewnętrznie podzielona jest według zawartości cukru gronowego w winie na: Kabinett, SpŠtlese, Auslese, Beerenauslese i Trockenbeerenauslese.Wino białe to po niemiecku wei§wein, czerwone - rotwein, zaś różowe - bleichert lub rotling, gdy różowy kolor otrzymano nie poprzez zmieszanie win białego i czerwonego, lecz w procesie produkcji (poprzez krótkotrwałe dodanie skórek winogron). Słowem trocken określa się wina wytrawne, halbtrocken - półwytrawne, zaś sź§wein - to wino słodkie.

Wina hiszpańskie

Opócz wzmacnianych win typu malaga czy jerez (xeres, sherry), produkowanych w środkowej i południowej części kraju, Hiszpanie wytwarzają także wina zwykłe, stołowe. Określenia poszczególnych klas wina są podobne do włoskich. Najniższą kategorią jest vino de mesa (wino stołowe). Wyżej stoi klasa denominación de origen (DO) i denominación de origen califikada (DOC).Niektóre najlepsze wina, zwłaszcza z regionu Rioja mają dopisek reserva lub gran reserva. Na butelce widnieć też powinno data zbioru, poprzedzona czasem słowem consecha (po hiszpańsku - rok zbioru). Czerwone wino Hiszpanie nazywają vino tinto, różowe - rosado, a białe - blanco. Rodzaj określa się słowami seco (wytrawne), semi-seco (półwytrawne) i dulce (słodkie).

Jak przechowywać wino
Do kieliszka nalewamy niewielką ilość trunku. Obracamy kieliszek, patrząc na przelewające się wino. Słodkie, ciężkie wina powinny zostawiać strużki. Sprawdzamy zapach wina, czy nie jest stęchły. Wypijamy odrobinę, starając się wyczuć charakterystyczny smak i aromat. Przy próbowaniu pamiętajmy o zasadzie sprzedawców - „kupuj po jabłkach, sprzedawaj po serze”. Jabłka wzmacniają naturalny aromat wina, natomiast sery go tłumią.

Jeżeli nie mamy zamiaru od razu spożywać zakupionego trunku, możemy go przechować. Trzeba przy tym przestrzegać paru reguł. Butelka z winem powinna leżeć, a nie stać (gdyż wtedy nie wysycha korek i tlen nie dostaje się do środka), najlepiej w chłodnym i c iemnym pomieszczeniu. Przede wszystkim unikać trzeba gwałtownego podgrzewania i ochładzania wina, stąd unikajmy bliskości kaloryferów. Pamiętajmy też, że wino białe z reguły można przechowywać krócej niż czerwone - zależy to od jego gatunku i tego czy jest słodkie czy wytrawne.

od 7 lat
Wideo

Kalendarz siewu kwiatów

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na slaskie.naszemiasto.pl Nasze Miasto