Lewicki obraz ołtarzowy jest już w rękach konserwatora

Zdjęto go z ołtarza, bo jest w fatalnym stanie technicznym. Zawiście ponownie w tym miejscu pod koniec roku. Właśnie rozpoczęła się renowacja zabytkowego XVIII-wiecznego obrazu ołtarzowego przedstawiającego scenę Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny z kościoła pw. Świętego Mikołaja w Lewicach. Nie byłoby to możliwe, gdyby nie starania proboszcza ks. Ireneusza Majewicza.

Jak mówi Piotr Dybalski, konserwator z firmy RestArt: – Obraz jest w fatalnym stanie, więc wymaga remontu w trybie interwencyjnym. Stąd też konserwator zabytków znalazł na niego pieniądze. Nie wiemy jakie jest jego pochodzenie i z czyjego wyszedł warsztatu. Być może uda się to ustalić podczas prac konserwatorskich, jeśli natrafimy na jakieś sygnatury. Będzie to żmudny proces usuwania kilku warstw przemalowań i nawarstwień, osuszania, dezynfekcji oraz uzupełniania ubytków. Obraz jest wyjątkowy z uwagi na swoje rozmiary (3,5m x 2,5m). Takie obrazy nie występują bowiem często w kościołach – kwituje konserwator Piotr Dybalski.

Historia Lewic, a wraz z nią historia miejscowego kościoła jest niezwykle ciekawa. Źródła historyczne wspominają o Lewicach po raz pierwszy już w 1398 roku, jako o samotni położonej w puszczy. W kolejnym stuleciu wieś rozwinęła się przestrzennie i gospodarczo, uzyskując nawet prawa miejskie. W 1580 roku Lewice ponownie były już wsią. W pierwszych latach XVIII wieku wieś stała się własnością Hazów – Radlitzów. Pod koniec XIX wieku działała tam szkoła parafialna i agentura pocztowa, a także biblioteka Towarzystwa Czytelni Ludowych. Na początku XX_wieku do Lewic można już było dojechać pociągiem. W 1920 roku wieś przyłączono, wraz z częścią powiatu międzychodzkiego, do Polski.

Dzieje parafii lewickiej są równie stare, jak wieś i sięgają XIV wieku. Istniejący obecnie w Lewicach kościół to trzecia z kolei w tym miejscu wybudowana świątynia. Według źródeł, pierwszy drewniany kościół wybudowali w Lewicach Borkowie. Nie ma jednak informacji o jego wielkości i konstrukcji. Wiadomo jednak, że w 1430 roku posługę pełnił tam pleban Klemens, 2 lata później pleban Zbylut z Urbanowa, w 1434 roku Wojciech, w 1437 roku Michał, a od 1507 roku Paweł. W XVI wieku kościół został przejęty przez protestantów. Katolicy odzyskali go ponownie w 1621 roku. Ówczesna właścicielka wsi (Barbara, wdowa po Erneście Brezie) uposażyła wówczas świątynię ziemią, ufundowała też ołtarz w zamian za obowiązek odprawiania w przyszłości mszy za jej duszę. Ta sama kobieta (już jako Żegocka) nakazała w drugiej połowie lat 30-tych XVII wieku rozebrać kościół i w jego miejscu wybudować nowy, również z drewna. Źródła także milczą na temat jego szczegółów, ale wiadomo, że zachowany został jego tytuł – św. Mikołaja. Ta budowla zachowała się do końca lat 70-tych XVIII wieku. Nie wiadomo co się z nim stało, czy spłonął, czy się zawalił. W 1780 roku Jerzy Aleksander Haza – Radlitz ufundował nowy kościół z cegły ceramicznej. W latach 1842 – 1849 nastąpiła gruntowna przebudowa świątyni (wtedy to m.in. ściany obwodowe oblicowano kamieniem łamanym). W 1889 roku ponownie odnowiono wnętrze kościoła. W 1909 roku Róża Haza – Radlitz ufundowała witraże kościelne. W latach 80-tych XX_wieku przeprowadzono ostatni remont świątyni, w trakcie którego zamalowano część polichromii stropu. Wnętrze kościoła odmalowano jeszcze w 1994 roku.

Jak podkreśla ks. Ireneusz Majewicz: – Odnowiony obraz powinien wrócić do Lewic jeszcze w tym roku.