Po półrocznej konserwacji obraz "Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny" wrócił do Lewic

Po półrocznych zabiegach konserwatorskich obraz „Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny” powrócił do kościoła w Lewicach na swoje miejsce w ołtarzu głównym. Oficjalne odsłonięcie obrazu zostało połączone z corocznym odpustem organizowanym na cześć patrona parafii i w tym roku przypadło 11 grudnia.
Konserwatorzy podkreślają, że renowacja obrazu to nie lada wyzwanie, bo podczas ich 30-letniej praktyki zawodowej ten okazał się najbardziej zniszczony – Ubytki płótna dochodziły do pół metra kwadratowego, a uzupełnione były szpachlówką przypominającą kit do okien, której zdrapanie wymagało siły. Przypuszczalnie obraz przechowywany był w złych warunkach, a nawet mógł zostać zalany wodą, zwłaszcza w górnej części. Trudno ocenić, co było najbardziej czasochłonne, bo rekonstrukcja fragmentów opierała się na wyszukiwaniu oryginalnych punktów, wykonaniu kilku szkiców rekonstrukcyjnych, wzorcem był o 50 lat starszy obraz znajdujący się w Koźminie (powtarzają się detale). Zdarzało się, że konieczne było odtworzenie większej połowy twarzy - zwraca uwagę Piotr Dybalski.
Okazuje się, że poza wartością symboliczną, pochodzący z XVII w. obraz ma wartość artystyczną. Choć jego autor pozostaje nieznany, to obraz został oceniony jako jedno z wybitniejszych dzieł sakralnych tamtego okresu w Polsce. - To temat dla magistranta historii sztuki, bo artysta mógł być związany z cenionym malarzem gdańskim Hermanem Hannem. Obraz anonimowego artysty jest podobny do jego dzieł pod względem kompozycyjnym - wyjaśnia konserwator. Dodaje też, że wstępne rozpoznanie nie wskazywało, że obraz okaże się dziełem, które wyszło spod tak zdolnej ręki. To istotne odkrycie dokonane zostało po usunięciu warstw malarskich nałożonych przez amatorów. Podczas wstępnego rozpoznania i oceny ustalono, że obraz starano się odnowić już 3 razy, a poza warstwą malarską zajęto się podklejeniem płótna.
Tak naprawdę sama renowacja to kluczowy element całego przedsięwzięcia, ale poprzedziły ją zmagania z dokumentacją: potrzebne były zgody, zezwolenia, spora suma i zdolny konserwator. – Wysiłki i starania opłaciły się, bo efekt jest niesamowity, a obraz odzyskał dawną świetność - słyszę od proboszcza Ireneusza Majewicza.
Ostatnie prace konserwatorskie w kościele św. Mikołaja datuje się na 1932 rok. Stąd potrzeba wielu interwencji po latach. Kolejną inicjatywą i marzeniem księdza proboszcza jest renowacja ołtarza głównego, w pierwszej kolejności odnowione miałyby być drewniane rzeźby z XVII w., a także ormamentyka oraz konstrukcja. Celem jest odzyskanie oryginalnej perłowej kolorystyki, którą ujawniły odkrywki, ale to łączny koszt około 350 tys. zł. Renowacja obrazu pochłonęła już 65 tys. zł. – Staram się przywrócić blask kościołowi, bo tylko to zostanie dla pokoleń, ale tylko z pomocą innych będzie to możliwe. Parafię wspomagają już urzędy i instytucje, ale nieoceniona okaże się każda pomoc - podkreśla proboszcz Majewicz.
Zdjęcia prezentują stan obrazu przed renowacją, niektóre w jej trakcie (po zdjęciu warstw bezpowrotnie zniszczonej farby) i stan po renowacji.