Iglaki na balkonie będą zielone przez cały rok, a ich wybór jest duży. Polecamy iglaki na słońce i do cienia. Co wybrać i jak o nie dbać?

Do uprawy na balkonie odpowiednie będą iglaki odporne na niskie temperatury, mało wymagające i posiadające spory wybór karłowych, wolno rosnących odmian o gęstym, kompaktowym pokroju. Znajdziemy je głównie wśród tui, czyli żywotników zachodnich, które mogą poszczycić się niezwykłym bogactwem odmianowym. Do grona najczęściej polecanych do uprawy w pojemnikach należą m.in.: „Teddy”, „Holmstrup”, „Little Gem”, „Globosa”, „Golden Globe”, „Hoseri”, „Amber Glow” czy „Little Dorrit”.
Wszystkie mają naturalny, gęsty pokrój i nie wymagają systematycznego cięcia. Dobrze rosną na słonecznych lub półcienistych stanowiskach i preferują żyzne, przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne podłoża o lekko kwaśnym odczynie pH. Z reguły są też dostatecznie mrozoodporne.

Kolejnym gatunkiem iglaka doskonale nadającym się do uprawy na balkonie jest cis pospolity. Wprawdzie wiele jego odmian osiąga spore rozmiary, ale jest też kilka o bardziej kompaktowym pokroju jak np. „Brzeg”, „Repens Aurea” czy „Nana”. Cisy preferują półcieniste lub cieniste stanowiska i przepuszczalne, żyzne, próchnicze, lekko wilgotne podłoża.
Są nieco bardziej wrażliwe na mróz od tui, ale na osłoniętych stanowiskach radzą sobie zimą całkiem dobrze.

W pojemnikach znakomicie sprawdzą się także jałowce, które także posiadają kilka odmian o kompaktowych rozmiarach jak np.:

• jałowiec pospolity „Anna Maria”, Berkshire” i „Suecica Nana”,
• jałowiec łuskowaty „Blue Star” i „Floreant”,
• jałowiec nadbrzeżny „Golden Wings”.

Jałowce to rośliny bardzo odporne na niekorzystne warunki, gdyż doskonale znoszą suszę, radzą sobie na słabych glebach i są dostatecznie mrozoodporne. Nie tolerują jedynie cienia, gdyż z natury są światłożądne. Źle znoszą też zalanie.

Mnóstwo pięknych odmian nadających się do uprawy w pojemnikach, znajdziemy też wśród sosen i świerków. Do najciekawszych należą m.in.:

• sosna górska (odmiany: „Mops”, „Humpy”, „Kissen”, „Sherwood Compact”, „Benjamin”, „Ophir”, „Wintergold”)
• sosna wejmutka (odmiany: „Minima”, „Radiata”)
• świerk pospolity (odmiany: „Nidiformis”, „Little Gem”, „Pusch”),
• świerk biały (odmiany: „Alberta Globe”, „Echiniformis”, „Tiny”, „Liliput”, „Conica”)
• świerk kłujący (odmiana „Brynek”).

Większość polecanych do uprawy w pojemnikach odmian świerków i sosen to rośliny dostatecznie mrozoodporne i stosunkowo mało wymagające. Sosny preferują jednak stanowiska wybitnie słoneczne oraz przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne gleby, świerki natomiast mogą rosnąć w półcieniu, ale lubią żyźniejsze i bardziej wilgotne podłoża. Są też wrażliwsze od sosen na zanieczyszczone powietrze i suszę.

Bez względu jednak na to, które iglaki wybierzemy, musimy odpowiednio o nie zadbać, aby przez długie lata były prawdziwą ozdobą balkonu. Przede wszystkim powinniśmy zapewnić im odpowiednie stanowisko i podłoże, w przeciwnym razie będą słabo rosły, chorowały i łatwo przemarzły. Przykładowo cisy nie poradzą sobie na suchej glebie i pełnym słońcu, a sosny nie będą rosły na mokrym podłożu w cieniu.
Kolejna sprawa to nawożenie. Iglaki nie są szczególnie żarłoczne, ale w pojemnikach mają do dyspozycji niewiele podłoża, które szybko się wyjaławia, dlatego w sezonie wegetacyjnym należy systematycznie zasilać je nawozami przeznaczonymi dla iglaków. Wyjątek stanowią jałowce, które nie lubią nawożenia i lepiej czują się na bardziej jałowych, niż żyznych podłożach. Iglaki uprawiane w pojemnikach trzeba też systematycznie podlewać, bo ziemia w donicach wysycha szybciej, niż w gruncie. Warto również ściółkować rośliny korą, która zapobiegnie nadmiernemu wysychaniu podłoża.

Największym wyzwaniem dla iglaków uprawianych w pojemnikach jest jednak zima, podczas której mogą poważnie ucierpieć z powodu mrozów. Dlatego donice należy zabezpieczyć przed chłodem. Małe można umieścić w kartonowym pudle, którego spód i ścianki zostaną wyłożone styropianem, duże natomiast należy obłożyć słomianą matą lub styropianem. Rośliny warto też zabezpieczyć włókniną. W czasie zimy iglaki trzeba także lekko nawadniać (podczas odwilży), gdyż inaczej będą narażone na suszę fizjologiczną.